Zoek op trefwoord in al mijn blogartikelen

donderdag 1 december 2016

Wat gebeurt er met mijn foto’s op internet?

Er zijn diensten die je kunnen je helpen om 'in control' te komen (of te blijven) over jouw foto’s op internet. Hier een korte blik op een aantal van deze diensten: Pixsy, PicScout, Phototracker en Signili.

PIXSY


Pixsy is een nieuwe dienst waar je terecht kunt om te zien of foto’s van jou elders worden gebruikt. Wanneer dat het geval blijkt (en dat niet de bedoeling is) kun je met behulp van Pixsy desgewenst meteen (juridische) actie ondernemen.

Het is (nog) op uitnodiging maar daar kun je je zelf voor aanmelden en dat heb ik dan ook gedaan. Een paar dagen later kreeg ik toegang. Het gebruik van de dienst is nog gratis, althans tot 5000 foto’s, maar zodra ze succesvol worden gaan ze 50% commissie rekenen voor de compensatie die voor je binnengehaald wordt. Er staan 3 modellen beschreven maar die lijken mij nog vrij prijzig.

Je kunt diverse eigen bronnen instellen die Pixsy moet ‘bewaken’, Flickr, Photoshelter, Instagram, 550px, Tumblr e.d. Daarnaast kun je foto’s uploaden:


Veel mensen zullen Facebook gebruiken om foto’s te delen. Dat is daarmee dan ook een bron waar potentieel heel gemakkelijk uit gestolen kan worden. Helaas kan Pixsy die (nog) niet gebruiken. Hier zul je de betreffende foto’s dus handmatig moeten uploaden. Dat kan overigens wel in een batch en hoeft dus niet foto voor foto.

Hoe goed de dienst is kan ik nog niet beoordelen. Ik heb een aantal steekproeven genomen met foto’s waarvan ik weet dat die elders op websites staan (basketbalclub, school, coderdojo, etc) maar die worden niet gevonden, of althans niet aan mij teruggekoppeld. Pisxy weet natuurlijk niet dat deze foto's daar legitiem staan en zou me minstens een terugkoppeling moeten geven. Genoemde foto’s staan op traditionele sites, facebookpagina’s en Flickr, niet achter een inlog.

Ik heb Pixsy gevraagd hoe het werkt en ze geven niet meer aan dan dat ze een beeldherkenningsalgoritme gebruiken. Waarin die (het algoritme) verschilt van bijvoorbeeld google image search geven ze  niet aan. De functionaliteit van Pixsy is wel duidelijk rijker dan image search omdat je er een aantal van je eigen bronnen aan kunt koppelen en deze dan door Pixsy bewaakt worden zonder menselijke tussenkomst. Het zou dan wel mooi zijn wanneer de dienst je foto’s dan ook daadwerkelijk kan vinden. Een steekproef met Google’s image search gaf betere resultaten. Die vond ook niet alles maar wel een deel van de foto’s in m’n Pixsy steekproef.

Je kunt in het beheerscherm snel zien welke bron is gebruikt bij een bepaalde foto. Je kunt instellen hoe accuraat de match moet zijn. Wanneer je hem te laag instelt krijg je valse meldingen zoals hier te zien is:

PICSCOUT

Een andere dienst die op basis van beeldherkenningsalgoritmes werkt is Picscout.

















Deze dienst is in 2009 door PLUS gekocht, een samenwerkingsverband van een aantal non-profit organisaties die zich als doel hebben gesteld het verbeteren van de communicatie rondom- en het beheer van beeldrechten. PLUS staat voor Photo Licensing Universal System.

Concreet voorbeeld is een klant die in het bezit is van een foto maar niet weet of hij die mag gebruiken voor zijn website. Hij of zij kan dan op www.plusregistry.org informatie over de licentievoorwaarden vinden. Wanneer er onvoldoende gegevens bekend zijn over de betreffende foto kan die bij PicScout worden geüpload en die zoekt dan of de foto kan worden gevonden (en van wie die is). 
PicScout lijkt dus een concurrent voor Pixsy maar ik weet niet welke van de twee beter is. Een kleine steekproef bij Picscout levert niet meteen betere resultaten op in ieder geval. Mijn eerste indruk voor dit soort diensten is dus nog niet overtuigend maar ik blijf zoeken. Ook tips van lezers hierover zijn van harte welkom!

Een alternatief om je foto’s te vinden is met behulp van de metadata (zoals copyright gegevens) die je (hopelijk) in je foto’s hebt geïntegreerd maar ik ken geen diensten die deze techniek gebruiken. Er is wel een dienst die nog weer een andere techniek gebruikt, Signili

SIGNILI















Signili wijkt iets af van de andere besproken diensten omdat het een onzichtbaar watermerk in het fotobestand aanbrengt. Het gaat hier dus expliciet niet om het zichtbare watermerk zoals je dat vaak ziet bij foto’s op internet want die kun je over het algemeen vrij gemakkelijk verwijderen met Photoshop. 
In dit geval gaat het om een digitaal watermerk dat in het fotobestand wordt aangebracht voordat je die op je site (Facebook, Instagram o.i.d.) plaatst. Daarvoor moet je de originele foto dus eerst uploaden naar Signili en wanneer het watermerk door hen is aangebracht (dat duurt enkele seconden) kun je hem weer downloaden. Op het oog zie ik geen verschil tussen het origineel en de kopie maar het origineel blijkt 1 Kb kleiner en er zijn gegevens uit een aantal matedatavelden verdwenen: Copyrightstatus en de URL copyrightinfo bijvoorbeeld. Die waren bij het origineel beide gevuld maar in de kopie bleken te zijn verdwenen. Ik had juist verwacht bij een dergelijke dienst dat ze juist deze velden ongemoeid zouden laten…

Belangrijk hier is dat je niet het origineel maar alleen de kopie (dus met het watermerk) gebruikt op internet. Omdat het watermerk niet zichtbaar is zie je niet aan de foto welke van beide je moet gebruiken maar je kijkt naar de naam:












Signili doorzoekt continue het internet en wanneer ze daarbij tegen foto’s aanlopen die voorzien zijn van een Signili watermerk dan wordt de eigenaar van die foto daarvan in kennis gesteld met een e-mail met daarin een link naar de verdachte foto.

Ook hier heb ik een kleine test uitgevoerd maar tot op heden geen resultaat…
Bovendien is het idee van Signili nogal arbeidsintensief waardoor het voor de ‘grootverbruikers’ onder ons waarschijnlijk niet interessant is. Wellicht wordt het interessanter wanneer er plugins komen voor bijvoorbeeld Lightroom die het watermerk aan geëxporteerde foto's mee kunnen geven.

PHOTOTRACKER LITE











Vlak voor publicatie van dit artikel werd ik geattendeerd op deze dienst, die qua werking nog weer iets afwijkt van de vorige drie. Eigenlijk is een zogenaamde metazoekmachine omdat hij volledig gebruik maakt van vier andere diensten, namelijk Google image search, Bing overeenkomende afbeelding zoeken, Yandex image search en Tiny Eye Reverse Image search. Zelf voegt Phototracker Lite dus niets toe behalve dat het gemakkelijker is om je zoekvraag op 1 plek neer te leggen in plaats van vier verschillende.

Phototracker Lite is een zogenaamde extensie en nestelt zich in je internetbrowser. Hij is
beschikbaar voor de volgende browsers: Chrome, Opera, Vivaldi en Yandex en je kunt hem hier downloaden en installeren.

Wanneer je hem hebt geïnstalleerd zie je rechts bovenin je browser een vergrootglas waarin je kunt instellen welke van de zoekdiensten je wilt gebruiken.














Nu  kun je op een willekeurige foto die je op internet ziet rechtsklikken om te kijken of die ook elders voorkomt:










Hoewel Phototracker dus voor jou in 4 verschillende zoekmachines zoekt is het toch enigszins omslachtig. Jouw foto's die lokaal staan bijvoorbeeld kun je niet eerder gebruiken dan wanneer je ze eerst ergens online neerzet. Uiteraard heb ik even getest wat er gebeurt wanneer ik een lokale afbeelding open in m'n webbrowser maar dan is het contextmenu 'Look up this pic' inderdaad niet beschikbaar:












CONCLUSIE

Van de drie besproken diensten lijkt Pixsy me nog de veelbelovendste omdat die jouw bronnen kan bewaken. Een min-of-meer geautomatiseerde dienst dus waar je weinig werk aan hebt. De dienst moet dan natuurlijk wel jouw foto’s op internet vinden die onrechtmatig gebruikt worden en daar ben ik nog niet overtuigd. Van geen van de besproken diensten overigens.

Kortom, naarmate deze diensten beter worden zullen ze steeds interessanter worden om te gaan gebruiken. Ik ga er dan ook van uit dat ik later op deze materie terug zal komen.
Intussen blijven reacties van anderen met dit soort diensten van harte welkom!

dinsdag 1 november 2016

Geluidsopname’s toevoegen aan foto’s in Lightroom

Veel mensen weten niet dat je een audiofragment kunt toevoegen aan een foto in je Lightroom catalogus. Waarschijnlijk heeft dat (mede) te maken met het feit dat het enigszins ‘verstopt’ is maar voor bepaalde toepassingen is het erg leuk om te gebruiken.

Adobe heeft de functie helaas (nog) niet erg uitgewerkt:
  • Zo kent Lightroom zelf geen audio-opname functionaliteit en heb je daar dus een apart programmaatje voor nodig dat geluid kan opnemen, een audiorecorder. 
  • Wav is het enig audioformaat dat Lightroom herkent. Je audiorecorder moet dus in dit formaat kunnen opnemen
  • Het audiofragment dat je hebt opgenomen moet je dezelfde naam geven als de foto waar het geluidsfragment bij hoort
  • En als laatste moet het audiofragment in dezelfde folder (map) worden opgeslagen als het fotobestand

Kortom, het is enigszins omslachtig maar wanneer je de toegevoegde waarde eenmaal ziet, zul je vanzelf de handigheid opdoen om het snel te kunnen.

Wanneer aan de vier beschreven voorwaarden is voldaan, ‘ziet’ Lightroom het geluidsfragment en kun je vanuit het Lightroomscherm, bij de foto, het geluidsfragment afspelen:


Tussen het veld 'Datum metagegevens' en 'Classificatiebestand' wordt automatisch een nieuw veld zichtbaar: ‘Audiobestand’. Door op het pijltje rechts naast dit veld te klikken kun je de opname direct vanuit Lightroom afspelen! (zet wel even je luidspreker aan...)

Hieronder kijken we met Windows Explorer of Mac Finder in een folder met twee foto’s, ieder met een geluidsfragment. De ene in het WAV formaat en de ander in M4a formaat. Alleen de foto waar een WAV bestand bij hoort wordt in Lightroom zichtbaar:

Wanneer ik in Lightroom van de eerste naar de tweede foto navigeer, dan verdwijnt het ‘Audiobestand’ veld dan ook. Wel consistent maar het zou natuurlijk mooier zijn wanneer Lightroom met meerdere audioformaten overweg kan. 

Behalve dat Lightroom dus eisen stelt aan het bestandsformaat (dient WAV te zijn) biedt het ook nog geen functie om de opname, het opslaan en de naamgeving af te handelen. Een beetje ‘gedoe’ dus maar er zijn wel hele leuke toepassingen voor!

Een praktijkvoorbeeld van zo’n toepassing is wanneer je je (groot)ouders iets laat vertellen over oude foto’s (Die je bijvoorbeeld net gescand hebt). Behalve de inhoudelijk informatie over de personen en situaties op de foto’s is het ook leuk om het stemgeluid te horen van een naaste die er bij aanwezig is geweest.

Omdat je in Lightroom (nog) geen audio opname's kunt maen heb je daar dus nog een separate audiorecorder nodig, een die in .wav formaat kan opslaan. Audacity is een voorbeeld van zo’n programma. Het is Open Source en beschikbaar voor verschillende platforms als Windows, Mac en Linux:


zaterdag 1 oktober 2016

Drie nieuwe belangrijke ontwikkelingen in Lightroom CC 2015.7 / 6.7





Eind september 2016 heeft Adobe een nieuwe release vrijgegeven van Lightroom. Voor kopers is dit versie 6.7 en voor abonnementhouders is dit CC 2015.7.

Wanneer de update eenmaal geïnstalleerd is laat Lightroom met bovenstaande welkomstscherm meteen al even de highlights zien voor deze versie maar daarnaast zijn er ook nog wat (minder opvallende) zaken als lensprofielen, ondersteuning voor nieuwe camera’s en bugfixes bijgekomen. Victoria Brampton is altijd erg snel met een update over alle nieuwe zaken (zie vooral ook even haar blogpost)

Hoewel Adobe echte nieuwe functionaliteit in het verleden vaak pas in nieuwe volledige versies introduceerden hebben ze er nu dus opnieuw voor gekozen om een puntversie van interessante uitbreidingen te voorzien. Recent deden ze dit al eerder en hopelijk is dit een trend die zal worden voortgezet.

De drie belangrijkste verbeteringen:

1. Adobe Stock
Ikzelf had me al eens eerder georiënteerd op stockfotografie maar ik vond het toch een heel ‘gedoe’ om er mee te beginnen. Zo beoordelen de stockbureaus vaak de kwaliteit van je foto’s voordat je ze mag aanbieden. Zo’n  ‘toelatingsexamen’ voelt niet prettig. Ik bepaal zelf wel wat een goede foto is. Of sterker nog, de klant bepaalt dat uiteindelijk. Wanneer je foto’s niet verkocht worden zijn ze blijkbaar niet goed genoeg (of zijn ze niet te vinden maar daarover later meer). Dus het is destijds bij een oriëntatie gebleven en ik heb toen geen foto’s daadwerkelijk te koop aangeboden.

Op de Photokina van vorige week woonde ik een demo bij over Adobe stock en kreeg ik de indruk dat het nu wel erg laagdrempelig is geworden om het opnieuw te gaan proberen. Eenmaal weer thuisgekomen dus meteen maar even gekeken!

De uitbreiding van Lightroom met een Adobe stock functie moet het gemakkelijk maken om foto’s rechtstreeks vanuit je catalogus ‘te koop’ aan te bieden op de markplaats van Adobe. Voordat dit concreet mogelijk is moet je je nog wel als leverancier van stockfoto’s aanmelden bij Adobe en Publictiebeheer van Lightroom helpt daarbij de 3 stappen te doorlopen:


Dat je een CC abonnement hebt (en dus bij Adobe bekend bent) is dus niet voldoende, je moet een 'Contributor' account aanmaken. Misschien dat dit komt doordat het geen oorspronkelijk Adobe product is maar dat Adobe het gekocht heeft van Fotolia.

Het ‘gedoe’ lijkt weliswaar wat minder te zijn geworden maar je moet toch nog wel het een en ander aan administratie doorlopen om aangemeld te raken. Zo moet je een kopie van je identiteitsbewijs uploaden, iets waarvoor ik toch wel wat huiverig ben. In de laatste stap van het registratieproces krijg je plotseling het verzoek om een belastingformulier in te vullen.
Als ‘individual’ heb je de keuze uit 3 opties:
Concreet gaat het dan om het W-8 BEN formulier voor ‘A resident of a country that has a taks treaty with the USA’, de middelste optie dus.

In de W-8 BEN verklaar je woonachtig en belastingplichtig te zijn in Nederland. Omdat er een belastingverdrag is tussen Nederland en de Verenigde Staten voorkom je hiermee dat er dubbel belasting wordt ingehouden op de (potentiële) omzet die je gaat maken.


Het formulier blijkt echter een draak om in te vullen maar gelukkig hoeft dat niet meteen. Je kunt er later dus altijd nog eens even naar kijken en wellicht nadere informatie inwinnen over hoe hem in te vullen. Je blijft er overigens wel aan herinnerd worden...:


Ik heb er voor gekozen om niet meteen het formulier in te vullen. Wat dit in de praktijk betekent zal later wel blijken, eerst maar eens de eerste stockfoto verkopen...

Potentiele klanten gebruiken zoekwoorden om je foto te vinden. Zorg er dus voor dat er voldoende trefwoorden (Keywords) aan de foto mee worden gegeven, ook in het Engels want in feite is de hele wereld natuurlijk je ‘markt’. Op Adobe Stock is het Nederlands ook niet beschikbaar als taal voor de trefwoorden. De trefwoorden die je aan de foto's had toegevoegd in Lightroom worden overigens allemaal keurig meegekomen. Het is dus zaak om deze (op de beheerpagina van Adobe Stock) aan te passen. Niet ter zake doende trefwoorden (namen bijvoorbeeld) haal je er uit en Engelse vertalingen van je trefwoorden voeg je er aan toe:


Gelukkig 'synchroniseren' deze wijzigingen niet terug naar Lightroom. De trefwoorden in je catalogus blijven dus ongewijzigd.

Op de Photokina heb ik gezien dat Adobe stock al zelfstandig suggesties doet voor trefwoorden (zoals dat ook al gaat in Lightroom mobile) aan de hand van het inhoudelijk beeldmateriaal zelf (dus niet aan de hand van tekst die in de metadata van de foto beschikbaar is). Deze functionaliteit heb ik echter nog niet kunnen vinden, waarschijnlijk is dat dus nog in beta en kunnen we het in de toekomst verwachten.

TIP:


Voor wie zich daadwerkelijk bezig wil gaan houden met stockfotografie moet zeker eens de site Kruwt bezoeken van Tromp Willem van Urk. Hij heeft daar een hele boel praktische zaken op een rij gezet zoals de volgende:  Je kan de koper een extra handje helpen met het vinden van 'stockfoto's die ruimte bieden voor het plaatsen van tekst'. Geef je foto als extra trefwoord de term ´copy space´ mee (wanneer je foto die ruimte heeft natuurlijk). Met dat trefwoord wordt door klanten specifiek gezocht op dergelijke foto’s.

  
2. Slimme voorvertoningen
Deze optie lijkt nieuw maar bestaat toch al even. Vooral fotografen die hun collectie graag bij zich hebben op locatie hadden met slimme voorvertoningen een alternatief. Slimme voorvertoningen zijn namelijk maar een fractie van de grootte van het origineel RAW-bestand maar ze zijn (bijna) even bruikbaar. Je kunt er dus op inzoomen, de foto’s ontwikkelen en bewerken alsof het een origineel betreft. Eenmaal thuisgekomen synchroniseer je eenvoudigweg weer met de bron.

Voor deze doelgroep waren slimme voorvertoningen dus altijd al van belang. Nu verandert het hele beeld echter omdat iedereen voordeel kan hebben van slimme voorvertoningen, dat zit zo:

Er wordt al lange tijd door veel mensen geklaagd over dat Lightroom traag zou zijn, vooral tijdens het ontwikkelen. Nu is dat niet voorbehouden aan Lightroom, ik herken het bijvoorbeeld ook van Phase One’s Expression Media die ik in het verleden als DAM gebruikte. Een van de redenen destijds om over te stappen naar iets anders was dat Phase One nauwelijks tot niets leek te doen om dit te verbeteren. Gelukkig lijkt dit bij Adobe dus beter te zijn. Niet lang geleden kwamen ze al met een uitbreiding waarbij een snelle grafische kaart tot performance verbetering kan leiden bij het ontwikkelen. Een creatieve invalshoek nu is dus om de slimme voorvertoningen zwaarder in te gaan zetten.


Slimme voorvertoningen zijn ‘lichtere’ versies van het originele RAW bestand en laden dus veel sneller in het geheugen van de computer. In tegenstelling tot normale voorvertoningen kun je slimme voorvertoningen echter wel bewerken, net als het origineel. Bewerkingen worden echter veel directer zichtbaar op je scherm. De responsiveness is daarmee veel beter geworden. Daarvoor moet je dus nog wel ‘even’  smart previews van (delen van) je catalogus maken en daarmee breidt je de hoeveelheid data uit. In mijn situatie blijkt dat zo’n 4% meer te zijn ten opzichte van de hoeveelheid RAW data toename. Of je dit wilt hangt af van hoeveel voordeel je er achteraf van hebt tijdens het ontwikkelen. Mocht je tot de conclusie komen dat je er vrijwel altijd voordeel van hebt dan kun je al slimme voorvertoningen laten maken tijdens het importproces. Ik heb het dan ook toegevoegd aan m’n import voorinstelling zodat ik er geen omkijken meer naar heb. Wanneer je de hoeveelheid data wilt minimaliseren dan kun je dit achterwege laten en alleen slimme voorvertoningen maken bij een specifieke situatie.

3. Synchronisatieverbeteringen
Bij iedere update worden er zaken aan Lightroom toegevoegd die het werken ‘in de cloud’  moeten vergemakkelijken. Tot voor kort had je niet veel meer mogelijkheden dan in Lightroom aangeven welke verzameling moest synchroniseren met de webversie van Lightroom (Lightroom Mobile). Deze foto’s waren dan beschikbaar op het web ( https://lightroom.adobe.com/) en/of apps op ios en android toestelen. Echter waren er geen beheertools. Zo kwam het regelmatig voor dat je verzameling 100 foto’s bevatte maar dat er slechts 99 te zien waren op de Lightroom mobile. Om die ene foto te vinden moest je terug naar Lightroom en ‘handmatig’  zoeken, dat was niet altijd even handig. Hier schreef ik dit artikel eerder dit jaar over.

Bij de vorige release van Lightroom waren er al verbeteringen met betrekking tot deze informatie. Ga daarvoor naar de optie ‘voorkeuren’ en dan tab ‘Lightroom mobile’.

Met de recentste versie heeft Adobe een ‘standaard’ verzameling toegevoegd aan de ‘Speciale verzamelingen’ die Lightroom al kent:

De nieuwe verzameling heet "Alle gesynchroniseerde foto's"

Je hoeft niet meer per se zelf een verzameling aan te maken en daar dan foto’s aan toe te voegen om ze beschikbaar te maken via Lightroom Mobile. Voor een opdracht, vakantie of anderszins een groep foto’s die duidelijk bij elkaar horen is dat natuurlijk geen issue maar voor afzonderlijke foto’s ligt dit anders. Dit is nu dus ook mogelijk, sleep de betreffende foto naar deze nieuwe verzameling en hij wordt beschikbaar via Lightroom Mobile. Van daaruit kun je nu dus deze individuele foto’s met anderen delen.